Για να σταματήση ο άνθρωπος να κάνη μια αμαρτία, πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει κάθε ερέθισμα που προκαλεί αυτήν την αμαρτία.

Ο μέθυσος λ.χ., αν θέλει να βοηθηθεί και να μην ξαναπιεί, δεν πρέπει ούτε έξω από ταβέρνα να περάσει.

Μικρή προσπάθεια χρειάζεται και καλή διάθεση, και ο Καλός Θεός θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

Έχει, ας πούμε, κάποιος ένα πάθος. Το αναγνωρίζει, αγωνίζεται να το κόψη, μετανοεί, ταπεινώνεται. Η διάθεση που έχει να κόψη το πάθος του πληροφορεί τον Θεό και τον βοηθάει.

Αλλά, αν δεν καταβάλλει προσπάθεια, για να…αλλάξει, και συνεχίζει να αμαρτάνει, πως ο Θεός να δώσει την Χάρη Του;

Η Χάρις του Θεού δεν έρχεται σε λανθασμένη κατάσταση, γιατί αυτό δεν βοηθάει τον άνθρωπο. Αν ήταν έτσι, θα έστελνε ο Θεός την Χάρη Του και στον διάβολο.

Ο άνθρωπος που δεν παραμένει στην πτώση του, στις αμαρτωλές σκέψεις του, αλλά μετανοεί για τα σφάλματά του και αγωνίζεται να μην αμαρτάνει, δέχεται την Χάρη του Θεού και βοηθιέται.

Όταν όμως δεν υπάρχη μετάνοια και η αμαρτία θεωρήτε μόδα, αυτό είναι δαιμονική κατάσταση.