Και σήμερα η Παναγία είναι μαζί μας. Και σήμερα η Παναγία μας δέεται και πρεσβεύει. Αυτή είναι η ελπίδα μας.

Αυτήν έχουμε ως πρέσβειρα, ως Πλατυτέρα των ουρανών. Είμαστε «πάντοθεν πολεμούμενοι», αλλά «εν πάσει περιστάσει και ψυχής θλίψει» «προς τίνα καταφύγωμεν»; προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

Να ικετεύσουμε την Παναγία μας όπως ο πονεμένος ποιητής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος, αυτοκράτορας Θεόδωρος Λάσκαρης, ο οποίος σήκωνε τον δικό του σταυρό, της ανίατης ψυχικής του ασθένειας:

«Βλέψον ιλέω όμματί σου και επίσκεψαι την κάκωσιν ην έχω»,
«Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι».

Σ’ Αυτήν να καταφεύγουμε με θάρρος και η γλυκειά μας Παναγιά δεν θα μας απογοητεύσει, δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ.

«Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος
Βασίλισσα της Εκκλησιάς Σε κράζει η καμπάνα
ελεημοσύνη ο φτωχός, νερό ο διψασμένος
μα η καρδιά μας, Δέσποινα, αυτή Σε κράζει «μάνα»!