Όταν βρισκόμουν στο τελευταίο έτος των σπουδών μου, είχα ακούσει από φίλους μου πως είχε επισκεφτεί τον π. Παΐσιο [νυν όσιο Παΐσιο] κάποιος στρατιωτικός.

Είχε πάει για πρώτη φορά.

Όταν τον αντίκρισε ο Γέροντας, του είπε:

– Καλώς τον κύριο Σωτήρη. Πώς πάει ο στρατός; Να είστε δίκαιος με τους φαντάρους. Να διοικείτε σωστά. Να μη βλασφημείτε και να μην πίνετε τόσο πολύ!

Σημειωτέον ότι ο Γέροντας δε γνώριζε τον στρατιωτικό, καθώς τον έβλεπε για πρώτη φορά.

Όταν αργότερα, υπηρετώντας τη στρατιωτική μου θητεία, βρέθηκα στο Κέντρο Νεοσυλλέκτων, εντελώς συμπτωματικά γνώρισα αυτόν τον στρατιωτικό, ο όποιος ήταν ο συνταγματάρχης και διοικητής του στρατοπέδου μου.

Σε μία κατ’ ιδίαν συζήτηση στο γραφείο του αναφέρθηκε στο πρόσωπο του π. Παϊσίου κι
εγώ του ανέφερα το συγκεκριμένο περιστατικό.

Τότε αυτός, με περισσή συγκίνηση και σοβαρότητα, μού είπε:

– Αυτός ο στρατιωτικός ήμουν εγώ. Όταν μου τα είπε αυτά ο Γέροντας χωρίς να με ξέρει, ταράχτηκα τόσο πολύ, που για πολλές ώρες δεν μπορούσα να συνέλθω. Ούτε νερό δεν μπορούσα να πιω.

Φυσικά, ο κ. Σωτήρης Σ. από τότε άλλαξε ριζικά τη ζωή του. Έκοψε τις κακές συνήθειες, μιλώντας πάντα με βαθύτατο σεβασμό για το πρόσωπο του Γέροντα.

Από το βιβλίο «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, (1924-1994), Μαρτυρίες προσκυνητών», τόμος β’, των εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία.