Ο Θεός όταν έφτιαξε τους πρωτόπλαστους, τους έφτιαξε αθάνατους, έθεσε ένα μόνο όρο, να μην φάνε από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού.

Αυτοί όμως δεν άκουσαν φάγανε από τον καρπό, και έτσι ζούμε πλέον από επιλογή μας τον θάνατο.

Ο θάνατος όμως δεν είναι αυτός που πιστεύουν οι άθεοι, ότι όταν πεθαίνεις πάει χάθηκες.

Η αλήθεια για τον θάνατο είναι ότι όταν σταματήσει το σώμα να ζει, τότε οι ψυχή βγαίνει, έπειτα αφού γίνει όλη η διαδικασία όπως λέει η ορθοδοξία μας και περάσει και τα τελώνια, αποφασίζεται η πρόγευση αν θα γευτεί τον παράδεισο είτε την κόλαση, και ζει εκεί στον πνευματικό κόσμο, είτε παράδεισο είτε κόλαση.

Εκεί δεν θα είναι για πάντα οι ψυχές μας, γιατί στην ανάσταση θα πάρουμε όλοι σώματα, ο Θεός θα κρίνει, και θα ζήσουνε άλλη στον παράδεισο και άλλη στην κόλαση, αυτή την φορά αιώνια και με τα αθάνατα σώματα μας, η δίκαιοι θα είναι αιώνια με τον Θεό, η άδικοι θα ζήσουνε και αυτή αιώνια στην κόλαση.

Η ζωή όπως βλέπεται είναι σαν ένα τεράστιο σχολείο που στο τέλος θα πάρουμε και την τελική βαθμολογία.

Γιατί θα αξιολογηθούμε στο τέλος και θα πάρουμε το ανάλογο μισθό σύμφωνα με αυτό που μας αξίζει.

Θυμηθείτε τι είπε ο Κύριος: «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες»